Ես սիրում ու ատում եմ ՔԵԶ միաժամանակ, որովհետև ՔԵԶ սիրելու իրավունքից ինձ զրկել ես, ՔԵԶ չսիրել ուղղակի անկարող եմ, իսկ ՔՈ հանդեպ անտարբեր լինելու համար ես չափազանց թույլ մարդ եմ... Ատում եմ ԱՉՔԵՐԻԴ այն մեղմ ու անմեղ լռությունն ու հանգստությունը, որի մեջ ես ակամայից սուզվեցի ու դանդաղ անէացա ... ու ինձնից մնաց միայն «ԴՈՒ» մասը. ես արդեն չկայի, որովհետև «ես» արդեն դարձել էի «ՔԵԶ» ու «ՔՈ ՀԱՄԱՐ»... Ատում եմ անունս այնքան նուրբ ու սիրուն արտասանող քաղցրահնչյուն ՁԱՅՆԴ, որ աշխարհիս բոլոր երաժշտություններից ամենամեղեդայինն ու երգեցիկն է ինձ համար... Ատում եմ նաև այն խորհրդավոր ու բարի ՀԱՅԱՑՔԴ, որ միշտ ժպիտով իմ կողմ էր ուղղվում ու ինձ մոռացնել տալիս բոլոր խնդիրներիս մասին... Ատում եմ իմ հանդեպ տածած քո անհանգստությունն ու հոգատարությունը, որ այնքան հաճելի է ինձ համար... Երանի ԴՈՒ էլ ինձ այդպես ատեիր... Սիրում եմ ՔԵԶ...ՄԻԱՅՆ!