Անեկդոտ. նվիրվում է բադեր և կովեր բռնաբարող թուրքերին
Անեկդոտ. բադեր և կովեր բռնաբարող թուրքերին նվիրվում է... Մի մարդ անապատով քայլում է ու տառապում է, բայց ոչ ծարավից, այլ որովհետև ահավոր գրգռված է լինում։ Քայլում-քայլում է ու վերջը չի դիմանում և բացականչում է. - Արա, գոնե մի հատ ուղտ լիներ... Էդ ասելն ու ուղտի երևալը մեկ է լինելու։ Ուրախացած տղամարդը վազելով մոտենում է ուղտին, կանգնում է հետևը և հենց շալվարն իջեցնում է, այս ուղտը մի տասը քայլ հեռանում է։ Գրգռված տղամարդը շալվարը քաշում է, մոտենում է ու նորից է «դիրքավորվում» է, իսկ ուղտը նորից մի քանի քայլ հեռանում է վերջին պահին... և այսպես մի 20 անգամ։ Տղամարդն արդեն հուսահատությունից քիչ է մնում խելագարվի, մեկ էլ մի ուղղաթիռ՝ նրա գլխի վերևով անցնելով ընկնում է դյունաների մեջ։ Տղամարդը վազելով մոտենում է ուղղաթիռին և տեսնում է, որ մեջը ուշագնաց ընկած է Անջելինա Ջոլին։ Նա արագորեն գրկում է անգիտակից Ջոլիին ու վազելով հեռանում։ Մի քանի վայրկյան անց ուղղաթիռը պայթում է և պայթյունից Ջոլին ուշքի է գալիս, նայում է վառվող ուղղաթիռին, հետո իր փրկիչն և ասում է. - Դու փրկեցիր ինձ, դրա համար ես կկատարեմ քո ցանկացած ցանկությունը, ուզիր ինձանից ինչ ուզում ես։ - Ցանկացա՞ծ... - Այո... - Դե որ տենց ա, էն ուղտին մի րոպե բռնի, որ չփախնի էլի։ՃՃՃՃ
